.jpeg)
Korzeń imbiru jest typową ajurwedyczną przyprawą i środkiem leczniczym.
Popularny w całej Azji, a wspominają o nim także chińskie sprzed dwóch tysięcy lat. JAKO przyprawę i środek poprawiający trawienie imbir znali starożytni Rzymianie , ale ale dopiero z Arabami w XIII w. dotarł do Europy.
.jpeg)
Obecnie uprawiany w ciepłych i wilgotnych krajach(Indie, Meksyk).Do znanych u nas roślin imbitowatych zalicza się korzenny kardamon i żółtą kurkumę.
W kuchni i lecznictwie stosuje się świeże korzenie, sok i sproszkowany susz.
Sok z imbiru jest doskonałym tonikiem wzmagającym trawienie i apetyt. Ponadto pomaga przy wzdęciach i kolkach jelitowych, przyspiesza spalanie oraz wydalanie toksyn z jelita grubego.
W Indiach stosuje się świeży imbir (herbatka) jako domowy sposób na koklusz u dzieci.
Współczesne badania potwierdzają i uzupełniają wiedzę o spektrum działania tej rośliny.
W naturalny sposób rozrzedza krew, w ten sposób skutecznie zapobiegając zakrzepicy.
Obniża podwyższony w wyniku niewłaściwej diety poziom cholesterolu.
Przeciwdziała chorobie lokomocyjnej.
Obniża podwyższone ciśnienie krwi.
Łagodzi bóle różnego pochodzenia.
Redukuje nadmiar wydzielania soku żołądkowego.
Wzmacnia system odpornościowy.
Poprawia funkcjonowanie jelit zabijając niekorzystne bakterie .
Jeden z najlepszych środków na ostrą biegunkę.
